Pożegnaliśmy Panią Alę

12 czerwca 2017
Na cmentarzu Junikowo w Poznaniu pożegnaliśmy dzisiaj mgr Alfredę Smoleń-Przybylską, członkinię-założycielkę i wieloletniego skarbnika Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych, przez wiele lat zawodowo związaną z Zakładem Technologii Kształcenia Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

W trakcie uroczystości słowa pożegnania wygłosił wiceprezes Towarzystwa: 

Szanowna Pani Alu,
w imieniu prof. Wacława Strykowskiego, członków Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych oraz swoim własnym, z głębokim żalem żegnamy Panią, jako naszego Wielkiego Przyjaciela.

Świętej Pamięci Alfreda Smoleń-Przybylska urodziła się 25 maja 1947 roku w Szklarskiej Porębie. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu, a następnie studiowała historię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.

Już na studiach, w trakcie zajęć z pedagogiki zauważył ją prof. Leon Leja, postrzegając jako studentkę wyjątkowo inteligentną i skrupulatną. Nic więc dziwnego, że po studiach zaproponował jej pracę w Instytucie, a następnie Zakładzie Technologii Kształcenia. Przygotowanie humanistyczne kwalifikowało ją do podjęcia prac związanych z dokumentowaniem dorobku i promowaniem na forum ogólnopolskim tej nowatorskiej instytucji. Jeszcze z inicjatywy profesora Leji, Pani Ala podjęła się prowadzenia sekretariatu. Praca ta dawała jej ogromną radość – miała okazję kontynuować tradycje rodzinne, gdyż jej mama prowadziła bibliotekę w katedrze archeologii, na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM.

W 1995 roku obok profesorów: Leona Leji, Wacława Strykowskiego i Stanisława Dylaka - była współzałożycielką Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych, ściśle związanego z Zakładem Technologii Kształcenia. Świętej Pamięci Alfreda Smoleń-Przybylska całym sercem oddana była tak pracy zawodowej, jaki i społecznej. Pełniła funkcję sekretarza rocznika pedagogicznego „Neodidagmata”, jak również współredagowała kwartalnik „Edukacja Medialna” – prowadząc w nim systematyczną kronikę wydarzeń naukowych związanych z tą dziedziną. Przez wiele lat sporządzała także protokoły z posiedzeń Rady Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM. Do ostatniej chwili pracowała też w Zarządzie Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych, będąc skarbnikiem tej organizacji.

Pani Ala była osobą niezwykle zaangażowaną, wyjątkowo pracowitą, kreatywną, kochaną i bardzo lubianą przez wszystkich pracowników Zakładu Technologii Kształcenia, studentów, a także członków Towarzystwa – naukowców i nauczycieli z wielu ośrodków z całej Polski.

Rodzinie, a więc szczególnie mężowi, córce Oli, siostrze Dorocie, bratu Pawłowi i wszystkim najbliższym składamy wyrazy głębokiego współczucia i łączymy się z nimi w bólu, po tak dotkliwej stracie. Kochana Alu, pozostaniesz na zawsze w naszych sercach i pamięci.

Na zakończenie pozwolę sobie przywołać słowa pięknej pieśni:

„Daj nam wiarę, że to ma sens,
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są dobrze im jest,
Bo są z nami choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po głosach tych wciąż drży powietrze,
Że odeszli po to by żyć.
I tym razem będą żyć wiecznie.”